Prawdziwa historia dziewczynki z Tajlandii

Fon to mała dziewczynka, która mieszka w Tajlandii, kraju w południowo-wschodniej Azji. Jej imię oznacza „deszcz” w języku tajskim. Dom Fon znajduje się na bardzo zatłoczonym obszarze – wszystkie domy znajdują blisko siebie. Wykonane są z desek, złomu i innych materiałów z odzysku. Rodziny z sąsiedztwa Fon opuściły prowincję z nadzieją znalezienia lepszego życia w Bangkoku. Wielu z tych ludzi pracuje teraz jako sprzedawcy uliczni. Sprzedają słodkie ziemniaki, orzeszki ziemne, owoce, kukurydzę karmelową, napoje smakowe… Babcia Fon wykonuje i sprzedaje piękne girlandy kwiatowe z jaśminu i czerwonych róż.

Fon lubi patrzeć jak jej babcia pracuje. Pewnego dnia Fon zbiera się na odwagę, by zapytać babcię:

– „Czy mogę również robić i sprzedawać girlandy z kwiatów, aby nasza rodzina miała trochę więcej pieniędzy?”

Fon ciągle prosi babcię, żeby pozwoliła jej spróbować, aż ta w końcu zgadza się.

Każdego ranka setki sprzedawców ulicznych podążają spiesznie na rynek. Babcia Fon jest wśród nich: idzie na targowisko, aby kupić świeży jaśmin, róże i inne kwiaty. Następnie spędza cały dzień w domu układając kwiaty, podczas gdy Fon jest w szkole. Fon wraca ze szkoły: kierowca Tuk Tuka* zabiera ją na drugą stronę rzeki, gdzie znajduje się mnóstwo ulicznych restauracji.

Sznurek na szyi Fon utrzymuje tacę, na której trzyma przed sobą wianki z kwiatów ładnie wyeksponowane. Fon przechodzi od jednego stoiska do drugiego:

– „Czy chcesz trochę kwiatów? Każdy wianek kosztuje tylko dziesięć batów**!”.

Fon pyta swoją babcię:

– „Co się dzieje, gdy rodzina nie może sprzedać wszystkich swoich wianków i nie ma wystarczająco dużo pieniędzy, by kupić kwiaty na następny dzień?”

– „Wtedy musimy pożyczyć pieniądze od naszych sąsiadów. W ten sposób wspieramy się wzajemnie”.

Podczas pory deszczowej babcia Fon martwi się. W deszczowe dni jest często po północy, kiedy jej i Fon udaje się sprzedać kilka ostatnich girland z kwiatami. Po takich dniach trudno jest obudzić się wystarczająco wcześnie następnego ranka, aby pójść do szkoły!

Opuszczanie szkoły sprawia, że Fon chce płakać razem z deszczem!

Kiedy Fon wraca do klasy, jej nauczycielka pyta ją:

– „Dlaczego przestałaś przychodzić do szkoły? Gdzie byłaś?”

Fon jest smutna i zdenerwowana. Wyjaśnia w jaki sposób pomaga swojej rodzinie i mówi o trudnościach, jakie napotyka, gdy pada deszcz. Nauczycielka nie odsyła Fon do domu. Sugeruje, aby Fon została po szkole nadrobić zaległości. Organizuje również dodatkowy czas, żeby Fon napisała test.

– „Moja nauczycielka jest taka miła!” – mówi Fon sama do siebie.

Gdy pora deszczowa się kończy, życie wraca do normy. Fon nadal sprzedaje girlandy ze swoją babcią i chodzi regularnie do szkoły.

Ale pewnego dnia babcia Fon zostaje potrącona przez samochód! Musi spędzić kilka tygodni w szpitalu. Fon i jej dziadek odwiedzają ją codziennie.

– „Fon, moja malutka” mówi babcia: „Wiesz, nigdy więcej nie będę w stanie wykonywać wianków tak, jak do tej pory”.

Fon bierze na siebie więcej obowiązków w rodzinie i jest z tego dumna.

Pod koniec roku szkolnego Fon jest szczęśliwa:

– „Nauczycielka pozwoliła mi przejść do następnej klasy mimo tego, że opuściłam wiele dni. Kiedy dostanę się do wyższych klas będę się starała nadążyć z materiałem! Bardzo się cieszę, że mam możliwość uczyć się i pomagać rodzinie. Chcę kontynuować edukację, aby moja rodzina nie miała już tak ciężkiego życia”.

* Tuk Tuk to rodzaj motocykla trzykołowego z siedzeniami dla pasażerów, używany jako taksówka.

** Baty to pieniądze Tajlandii. 10 batów to trochę ponad 1 złoty.

Historię dziewczynki Fon znajdziesz w liście Tapori z kampanii „Działajmy wspólnie!”